Aleksandar Malesevic

Aleksandar Malešević was born in 1980 in Banja Luka, Bosnia and Herzegovina. He has been living in London, United Kingdom since 2004. Aleksandar has a Bachelor's degree in science, Human Nutrition from University of Greenwich.

He is a devotee of literature and is engaged in translations from Serbian into English and vice versa.  His translation is mainly concentrated on poetry an he translated many of poets from various countries – Athanase Vantchev de Thracy (France), Duška Vrhovac (Serbia), Munir Mezyed (Romania). His translations are published in several journals, magazines and books.

e-mail: malesevic_a@yahoo.com

--------------------------------------------

DESANKA MAKSIMOVIĆ

 

Autor Athanase Vantchev de Thracy

Preveli Duska Vrhovac and Aleksandar Malesevic

 

"O Hriste! Ti si Nebesko kraljevstvo, ti si zemlja krotkih, ti si prebivalište onih koji polažu svoju nadu u tebe, ti si pehar koji se uvek iznova puni, ti si odora i kruna blagoslovenih, ti si mesto počinka svetaca! Tebi neka je sva Slava: Aleluja! "
        Pravoslavna molitva za mrtve

 

I
Desanka, predvodnice Reči,
Ti koja si sebe ponudila kao žrtvu božanskoj poeziji,
Neka beli cvetovi krase tvoje večno počivalište!
Neka ljudi koje si tako mnogo volela udišu miris tvojih suza
I piju, na dan velike žalosti, okrepljujuću vodu tvog stiha!

II
Kao što suva kora drveta na kraju pada pod uzdasima vetra,
Tako se tvoje telo od ljiljana lako udaljava
Na mirisnom dahu anđela
Da oslobodi blistavu lepotu tvoje duše sačinjene od jutarnje svetlosti.

 

III
O meseče, ptico noćnog neba sa krilima pokrivenim zvezdama,
Sipaj svoj tečni sjaj na grobnicu one
Koja je opevala tajne veličanstvenosti života.
Ne, ti nećeš neke novembarske noći napustiti svoju kuću
Ni svoju krvavu domovinu obešenu na gvozdenom krstu
I zapaljene svetionike crkava.
Ti nikada nećeš piti večnu tugu izgnanstva!
Sedeći pored izvora,
Govorićeš zvučni jezik insekata
I očaravajući dijalekat šarenih malih ptica u tvojoj ulici.
"Gospodaru svekolike Dobrote, neka se osunčana vrata Raja otvore pokojnici,
neka doÄ‘u da je sa radošÄ‡u sretnu pravednici i sveci, mnogi iz njene porodice i oni koje je volela, neka joj se ponovo raduju svi anÄ‘eli glasnici svetlosti, neka vidi Bogorodicu, tu gde pobednički odzvanja "Aleluja”!

 

IV
Sada, noć je tvoja nebeska istina, tvoja najviša katedrala
Koju lutajući vetar, nebesko lice kretanja,
Štiti kao verni i dobroćudni saputnik tvoje serafimske samoće.
Izvor gde dolazi da pije
Tvoj jezik žedan poljubaca,
Napajaće tvoj čist duh, prostrane bašte najvažnijih reči.
O spone puteva,
Nemojte pocepati, u ovom usamljenom danu,
Mrtvački pokrov sluškinje Muza tamo gde je njeno srce!

 

V
Nema više mednih reči, nema više grešnih misli!
Baš kao što su kraljevi Francuske lečili
Uboge dodirujući ih svojim pomazanim rukama,
Tako su tvoje pesme, Desanka,
Zaceljivale rane duha tvog naroda
I vraćale ga, na visovima tvojih melodija,
Na puteve radosti!
Kao reči Sun Tzu-a, tvoje slatke strofe
Navodile su protivnika da odustane
Od sopstvene bitke!
"Gospode, ljubavi iznad svega pojmljivog, smiluj se svom slugi, oprosti
Nevericu u njenom srcu. "

 

VI
Desanka, moja sestro u poeziji,
Slušaj ovu nadahnutu pesmu
Koja slavi slatke plodove tvog besmrtnog sećanja
I pretvara oblak prašine koji sada okružuje tvoju smrt
U zemlju plavetnila gde žitna polja šume na vetru
I gde, otežao od rose, sladak mirisni pavit raste!

 

VII
O krvi moje pesme,
očisti granit svetog krsta
Koji nadgleda njen počinak
Kao što brzi talasi mora
Umivaju lice obale!
Učini da svetlost njene čiste slave razliva se
Kao što jasnost njenih reči preliva se iz jedne strofe u drugu,
Kao što sunce, nakon prelaska čudesnog svoda nebeskog
Smešta se meÄ‘u zrele grozdove vinove loze!
Neka tvoje ime, Desanka, pusti koren u plodno tlo nade
Sa nevinošÄ‡u apsolutnog poverenja!
O sestro, ovekovečena
U prolećnom mirisu
Svih cvetova na zemlji!

 

 

***

MY SORROW FOR THE SOUTH

 

Autor Duska Vrhovac

Tanslated by Aleksandar Malesevic

 

It happens sometimes,

when something gets torn off the heart,

when longing for the South beats me

and my whole being is disturbed,

the skin wants a touch of the southern sun,

eyes get covered by the southern landscape,

heart starts beating as "Teškoto",

and in mind resounds "Zajdi, Zajdi"

and in the ear that pure, pleasurable

"Snijeg pade na behar na voće"

And I whole, convert to longing.

 

Then my throat let it go,

the voice twists, breaks away

the soul flickers gently, more gently,

and tears flow like a fountain in the middle of the village,

crystal tears, tears of poetry,

clear as a sunny day,

severe as maiden ones,

slide down the face,

I have raised my arms towards the heavens,

I have looked with my blue eyes

I could clearly see the inherited images

the imperial roads,

blossomed cherries,

“Ozdola idat sejmeni”,

the tradesmen carrying past, wine and silk,

I hear the Slavic words,

I hear the church bell,

language, Macedonian,

murmur of the Vardar water,

and over it, the rains of Ohrid,

silver drops pouring,

love is dripping down the southern country,

verses are rising ,

heady winy words getting squeezed as a must.

 

I then sigh,

I sigh deeply, from the bottom of my being,

put a face of an angel,

laugh with a voice of a harp,

who is crying and I say to myself :

the sorrow for the south has risen again,

once again, something primordial is calling me

as the blood was red wine,

and with both hands and my whole heart I rise

the gold cup, of wine and poetry!

 

I hear clearly then: Firdusi responding,

Omar Hajam responding,

Racin and Blazo Koneski

Gane and Slavko and Slave responding too,

all raise their cups full of words,

words minted of life,

unrepeatable, blue and white,

emerald and bloody,

as ripe red grapes

in Oplenac near Topola,

aromatic as the sweetest

fruit and strong as the mastic.

 

Cheers my brothers, poets, I shout!

Glory to you people, of great heart

nests of love

bowls full of heeling honey for the souls.

Drink this noble sorrow for the South

with me and everyone who

likes the earth and sky, and others

and everything the Lord has created!

With the grace of God, already tonight

new poems from the veins to squeeze

plump as ripe tropical fruit,

lush as the lushest wine!

My wine is Tga za jug.

To the health of the whole world lets drink it!

Cheers!

 

Translator’s notes:

- Teškoto – (Тешкото, Macedonian for The Hard One), is a Macedonian folk dance

- Zajdi, zajdi (jasno sonce) – (literal translation “O set, o set, clear sun”), traditional -Macedonian song

- Snijeg pade, na behar na voće  –  (literal translation “Snow fell on the fruit blossoms”), traditional Bosnian song

- Ozdola idat sejmeni – (literal translation “The guards are going uphill”, sejmeni is a word for a soldier, guard during the Ottoman Empire), Macedonian song

- Ohrid – lakeside town in Macedonia

- Vardar – river in Macedonia

- Oplenac – place in Serbia, famous for its wine yard landscapes

- Mastic – traditional Macedonian alcoholic drink

- Tga za jug – (literal translation is “The sorrow for the South”), Macedonian  red wine

 

 

***

JERUSALIM & SAN O POVRATKU

 

Autor Munir Mezied

Prevod Duška Vrhovac & Aleksandar Malešević

 

O voljeni moj,

Sve struje ruševina nasrću

Na moje grudi

I veoma oštar vetar snažno njiše

Sve drveće sna o povratku

Kako bi ljubav u meni mogla da umre...

 

Ono što me najviše muči

Jeste što nisam više u stanju da putujem

Iz jednog Rasejanja u drugo Rasejanje.

Moj život se pretvara u oluju

Uplašen da tama ne prekrije njegovo nebo

U strahu da će stići u Ä‘avolje pristanište ...

 

O Jerusalime,

Osim tebe, ko će moći da odagna

Samrtnu groznicu iz moje duše

Iz mojih grudi koje uzdišu za maslinama i jamunom ...

Moj žagor umire

Moja pesma umire

Moji leptiri

Moj vrapci

Moje cveće

Moja vezena odeća

Ubijeni su,

Dok svakodnevno probadaju me

Hiljade noževa …

 

I sve struje ruševina nasrću

Na moje grudi

Kako bi ljubav u meni mogla da umre...!

 

Zbog moje večnosti,

Zbog Božanske svetlosti koja blista u dubini sna,

Moj voljeni pušta tužnu senku

Da suzama pokvasi moju misao

Kako bih mogao da zapalim srca zavidljivaca i ljubavnika.

 

Poziva me da premestim svoju harfu u večnost

Dok tonem u beskrajno sanjarenje

Da pišem hroniku o snu o povratku,

Hroniku tuge i beskućništva

Pesme ...!

 

O, voljeni Moj, 

U magičnom snu,

Ja vidim sećanja na ptice

Kako cvrkuću u tvojim zelenim brdima

Svoja osećanja

Svoje žudnje...

Dok napuštam ovaj dronjavi svet,

Ispunjen nepravdama,

I na krilima svoje večne duše

Dižem se kao list na vetru

U zamišljenom letu meÄ‘u zvezdama,

Gradeći sam sebi bajkovite spomenike

Veće od piramida

I Visećih vrtova,

Veće od Tadž Mahala

I Velikog kineskog zida …

 

O, voljeni moj, 

Sigurno,

Mi ćemo se vratiti

Kao što je neko meni nepoznat

Rekao to mom ocu u jednom snu.

On je to rekao meni, takođe,

A reći će to isto i mom sinu i njegovom detetu…!

 

Sigurno,

Mi ćemo se vratiti

Kao što čuvamo taj san u svom sećanju

I pišemo to u svojoj poeziji...

Jer, gle! Snovi ne umiru

Kao što ne umiru ni pesme...!

_______________________