Elena  Psaralidu

Greece was born in Xanthi. She studied the Law. Lives in Volos (Greece), working as a lawyer. Writes poetry, book review, travel literature and contributes to many cultural reviews. Has participated in several international festivals of poetry and published several poetry collections. Animates a group of oral poetry named VOLOS POETRY SLAM in Volos.

ΔΙΑΝΘΟΣ*

Ο,τι ποθώ είναι τουλάχιστον το απόλυτο
Δε με αγγίζει το λιγότερο
Βαριά σταγόνα της βαρύτητας πώς με κρατάς,
Από το σφίξιμό σου να λυθώ, παλεύω

Η μαύρη οπή που με ρουφά,
Οι λογισμοί που ακόμη δεν ανθίσαν,
Βρέφη τριανταφυλλιά που δεν γεννήθηκαν,
Ηχοι μιας μουσικής που δεν ακούσθηκε

Αθραυστα νήματα με προσγειώνουν.
Πώς να πετάξω στο άπειρο του ουρανού μου πλάτος;

Μια σπίθα ανάβει τη φωτιά.
Βαθιά φωνή που με καλείς,
Με θέλγουν οι σειρήνες σου.
Αδύναμο κατάρτι η λογική μου κλυδωνίζεται

Πώς να πετάξω κι ας χαθώ
Η μέχρι πριν πορεία μου, μια μαθητεία,
Να σε γνωρίσω, όταν στο πλάϊ σου σταθώ

Τι αποζητώ , στον πειρασμό του πνεύματος, δοσμένη;

Το εκ του υστερήματος περίσσευμα,
Το άστρο που η γη φυλάκισε
Να λάμψει εντός μου αστραπή,
Μια στιγμή να φέξει το λαμπρό που με στιγμάτισε

Μια πατρίδα ζητώ, νεφελοκοκκυγία,
Μια χώρα που μιλά τη γλώσσα μου,
Μια διάλεκτο άγνωστη,
Μια ψυχή αγνώριστη,
Πώς να σωθώ αν δεν γνωρίσω;

Της αγωνίας το κενό με έλκει,
Με ρουφά η μαύρη οπή
Των λογισμών που δεν ανθίσαν,
Βρέφη που δεν γεννήθηκαν,
Ήχοι μιας μουσικής που δεν ακούσθηκε

Γυρεύω επιβεβαίωση
Του ήλιου το φτερούγισμα υπόσχεση,
Το φίλημα του ανέμου διέγερση
Σε μουσική εξαίσια ,
Πανσέληνος η πρόκληση της θερινής σελήνης


Λούσου το φως,
Διώξε απ’τους ώμους σου τη νύχτα,
Αιθέρας η ψυχή σου,
Ψυχανεμίσου μουσική
Της μυστικής σου όρχησης,
Ψάλλε τη μελωδία της με δάκτυλα μελωμένα,
Με μάτια δακρυσμένα,

Μεσ’την καρδιά πάλλει το αίμα,
Πύρινο ηχεί το κάθε ένα λεπτό,
Σφραγίζει τελεσίδικα τη μια επιλογή:
Οταν το πνεύμα σάρκα πυρπολεί,
Οταν το σώμα φως εναγκαλίζεται …

*Δίανθος:το γαρύφαλλο των ποιητών


ΕΚΘΕΣΙΣ

Πουλιά οι ψυχές μας
Σε δέντρα που έγδυσαν χειμώνες

Έκθετες οι φωλιές μας
Σε μάτια πεινασμένα

Τα μυστικά μας θαύματα
Από τους τυμβωρύχους συλλημένα

Στην ερημιά λιμνάζει η σελήνη
Οι λέξεις στραγγίζουν λογική

Μια λάμψη σπαρταρά
Εκεί που χάθηκε η μουσική




ΕΚΠΛΗΞΗ

Και ξάφνου, ανοίγοντας την πόρτα,
Σε είδα να στέκεσαι μπροστά μου,
Αληθινός
Περνώντας μέσα από αιώνες κι αποστάσεις,
Σκάβοντας τα ερείπια μιας γκρεμισμένης μνήμης,
Μέσα από σωρούς στιγμών καθημαγμένων,
Με νύχια και με δόντια έρωτα υποτάσσεις
Τις διαδρομές, διαρροές του χρόνου,
Ως τη συνάντηση

Και σε συνάντησα
Γυμνό στη μήτρα,
Και σε γέννησα..

FRAISES DE JEUNESSE

Le rêve, accès à l’ epouvante extrême
La vieillesse, gouffre impitoyable,
Avale les sensations
Reste la mémoire
Cuillère vide battant dans une vide assiette


Quand arrive l’heure du départ
Comme les éclats se réajustent
Horloge privée d’aiguilles,
I’amour méne là,
Où la jeunesse s’ est égarée


Maintenant tu connais les mots absents
De ta promesse
A quoi bon de gagner
Le mythe de ta vie

Maintenant tu sais
Combien le savoir est inutile..


PASSION

Comme tu pénètres,
Sans bruit,
Au fond de mon esprit,
Passion

Regardant les âmes
Des navires,
Impuissantes pourrir
Dans le sable

Alors que la vague,seductrice,
Les appelle
le soleil,lentement,
les glace

Ombres des mouettes vident la Mémoire
Un frétillement, une demi-aile
Avant de s’envoler,
Puis aprés, le silence

Comme tu ressuscites des profondeurs
Le nef de mon âme, passion
Voile, je pursuit ton vent
Nul temps, le seul Un et le Ciel

LA SEULE PRIERE

Goutte le soleil, lourd le bonheur,
Comment peut-on supporter le ciel
Un chagrin degouline, les yeux humides
supplient Ie coucher

Aile blanche le chant de l’imam,
Le cierge console le soir.
Distance du mal
Trace le Nirvana

La bulle, comme une etoile
Illumine les sourcils des femmes
Dans les deux paumes l’orange
Partage le Kinas
La croix d’or brille
Sur la poitrine
Petit tapis s’envole la priere
Là, où pointe le lever

Conmment tenir seul dans sa langue,
Seul dans cette seule priere,
Etranger envers l’etranger,
A l’homme etranger

Le mal est tout un, il n’ya qu’un Dieu
La religion ressemble à une danse
De phychées mi-brulées
Par la flamme d’ un incendie

Dehors la nuit est conquise
Par les rayons d’un aurore lointain
Mouettes les yeux au fond des horizons
Pour qu’accueillir de nombreux chemins

L’âme s’épanouit
Un souffle au jardin,
Fleurit la tolerance
La même voeu de bonheur
Trace une seule prière..


Biographie: